Ιτιά – Willow (Salix viminalis)

Η Ιτιά ανήκει στην τάξη Σαλικώδη και στην οικογένεια Σαλικίδες και περιλαμβάνει 330 περίπου είδη δέντρων και θάμνων των εύκρατων κυρίως αλλά και ψυχρών περιοχών της γης. Τα δέντρα βρίσκονται κυρίως κοντά σε ποτάμια, χείμαρρους ή ρυάκια τα δε μικρά δέντρα και οι θάμνοι σε βουνά , βραχώδη εδάφη και ορισμένα είδη σε αρκτικές περιοχές. Όλα τα είδη έχουν στενά φύλλα που εναλλάσσονται ,τα άνθη τους είναι αιωρούμενες ταξιανθίες και τα σπόρια τους έχουν μακριές μεταξωτές τρίχες. Μεταξύ των διαφόρων ειδών του γένους παρατηρείται φυσικός υβριδισμός και έτσι τα είδη της ιτιάς πολλαπλασιάζονται. Ο φλοιός της Ιτιάς χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία, ενώ από το φλοιό ορισμένων ειδών εξάγεται μία ουσία που ονομάζεται γλυκοζίτης σαλικίνη και χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική. Η ξυλεία των ειδών της ιτιάς δεν είναι ιδιαίτερα ανθεκτική όμως από το είδος άλμπα κάλβα κατασκευάζονται τα μπαστούνια του κρίκετ. Ο τυπικός εκπρόσωπος της ομάδας αυτής των δέντρων είναι η κλαίουσα ιτιά ή απλά κλαίουσα , δέντρο που το ύψος του φτάνει τα 20 μέτρα και το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η φυλλωσιά του που γέρνει προς τα κάτω και από μακρινή απόσταση δίνει την εντύπωση μιας βροχής «δακρύων», δικαιολογώντας την ονομασία του. Στην Ελλάδα βρίσκονται 10 είδη και είναι αυτοφυή. Το κυριότερο και πιο κοινό είδος είναι η λευκή ιτιά. Την ονομασία της την οφείλει στις λευκές αποχρώσεις του κορμού της. Το ύψος της μπορεί να φτάσει τα 20 μέτρα , αλλά αργά και σταθερά μέσα σε 15 χρόνια. Το ξύλο της χρησιμοποιείται σε παραγωγή φύλλων επένδυσης και σπίρτων. Όταν ο κορμός είναι λεπτός χρησιμοποιείται στην παραγωγή διαφόρων κουτιών και κιβωτίων , στην παραγωγή χαρτοπολτού και στη γλυπτική καθώς χαράζεται εύκολα. Ο ξυλάνθρακας της λευκής ιτιάς χρησιμοποιείται στην παραγωγή πυρίτιδας και από τα κλαδιά της κατασκευάζονται διάφορα κοφίνια. Όταν η ιτιά ανθίζει δημιουργεί ένα ευχάριστο τοπίο εξ’ ου και το παραδοσιακό τσάμικο.

Ο φλοιός της Ιτιάς είναι τονωτικός, αντιπυρετικός και κατά των ελωδών πυρετών, δροσιστικός. Η Ιτιά είναι τονωτική των εντέρων και του στομάχου. Είναι ακόμη κατά της αιμοπτύσεως και κατά της δυσεντερίας. Η ιτιά περιέχει «Σαλικίνη» και ιτεϋλικό οξύ που είναι κατά των ρευματισμών.

Πικρία και μνησικακία, κατάθλιψη. Βοηθάει το άτομο να έχει αισιοδοξία και χιούμορ,δέχεται την ευθύνη της ζωής και βλέπει τα πράγματα με σωστή προοπτική.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Άγρια τριανταφυλλιά – Wild Rose (Rosa canina)

Το τριαντάφυλλο φυτεύεται σε σακιά κοκκοφοίνικα διαστάσεων 100χ20χ14 εκ τα οποία τοποθετούνται σε υπερυψωμένους πάγκους σε κανάλι σκληρού pvc. Αφού το υπόστρωμα απλωθεί στις γραμμές φύτευσης η πρώτη κίνηση είναι να ποτιστεί το υλικό για 1-1,5 ώρα ώστε να γεμίσει με την αρχική οδηγία λίπανσης. Το αρχικό συμπιεσμένο υλικό διογκώνεται και αφού παραμείνει για 24 ώρες μπορεί να ξεκινήσει η διαδικασία φύτευσης. Αρχικά ανοίγονται οι σχισμές απορροής και στη συνέχεια οι οπές φύτευσης στα σημεία που θα τοποθετηθούν στα φυτά Στην συνέχεια τοποθετείται ένας σταλαχτής σε κάθε φυτό και ξεκινάει η τακτική άρδευση – λίπανση της καλλιέργειας. Οι παράγοντες που πρέπει να ελέγχονται σε καθημερινή βάση είναι το pH, η αγωγιμότητα καθώς και το ποσοστό της απορροής. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να ρυθμίσουμε την ποσότητα και την συχνότητα των αρδεύσεων – λιπάνσεων. Σε γενικές γραμμές η τιμή του pH στην απορροή πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 5,5 –6. Η τιμή της αγωγιμότητας στην απορροή πρέπει να είναι περίπου 20% πάνω από την αγωγιμότητα που δίνουμε στην άρδευση, ενώ το ποσοστό απορροής πρέπει να είναι 30%. Παράγοντες οι οποίοι παίζουν εξίσου σημαντικό ρολό για την ορθή άρδευση – λίπανση είναι οι συνθήκες περιβάλλοντος, η εποχή καθώς και η ηλικία και το στάδιο καλλιέργειας. Οι τακτικές αναλύσεις του υποστρώματος είναι απαραίτητες ώστε να μπορούν να γίνουν εγκαίρως οι διορθωτικές κινήσεις που μπορεί να είναι απαραίτητες. Η πυκνότητα φύτευσης εξαρτάται από παράγοντες όπως οι κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής οι συνθήκες θερμοκηπίου καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε ποικιλίας όπως η παραγωγικότητα και η ευαισθησία σε ασθένειες.

Tο άγριο τριαντάφυλλο περιέχει πολλές βιταμίνες και άλατα. Τα πέταλα του είναι τονωτικά και χρησιμοποιούνται κατά των αιμορραγιών και της δυσκοιλιότητας. Έχουν ευεργετική δράση στα νεύρα και είναι κατά της αϋπνίας. Είναι επίσης διουρητικά και είναι κατά των συγκαμάτων.

Για άτομα που παραιτούνται εύκολα και που είναι απαθείς. Βοηθάει το άτομο να νιώθει ανανεωμένο ενδιαφέρον για την ζωή και με ζωτικότητα, απολαμβάνει την ζωή.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Αγριοβρώμη – Wild Oat (Bromus ramosus)

Ανήκει στην οικογένεια Graminae (Poaceae). Είναι μονοετής πόα, ύψους έως 1 μ. Τα φύλλα είναι γραμμοειδή και έχουν μήκος έως 30 εκ. Η ταξιανθία είναι αραιή φόβη και κάθε σταχύδιο αποτελείται από 2-3 ανθίδια. Το ένα από τα βράκτια που περιβάλλουν τους στήμονες και το στύλο (λεπίδες) καλύπτεται από μακριές τρίχες και φέρει μακρύ άγονο περιελισσόμενο στο κάτω μέρος, μήκους 3-6 εκ.

Βρίσκεται σε ξηρές προσήλιες θέσεις, κατά μήκος δρόμων και μέσα σε καλλιέργειες, σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα. Είναι ευρασιατικό φυτό, κοινό στην Ελλάδα.

Βρώμη: δημητριακό που δυναμώνει το νευρικό σύστημα, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας μεταλλικών αλάτων και βιταμινών, καθώς και πολύτιμων ιχνοστοιχείων, όπως το κοβάλτιο και ο ψευδάργυρος. Η βρώμη δεν θεωρείται ηρεμιστική, γιατί τονώνει το νευρικό σύστημα, αλλά είναι η ιδανική τροφή για το άτομο το όποιου δεν μπορεί να κοιμηθεί ή βρίσκεται σε υπερένταση εξαιτίας έντονης πνευματικής δραστηριότητας. Επίσης ενδείκνυται για τους αθλητές, τους μαθητές και για όλους εκείνους που έχουν ανάγκη συγκέντρωσης.

Για άτομα με δυσαρέσκεια, επειδή το άτομο δεν έχει βρει το επάγγελμα που του ταιριάζει. Πλήξη, απογοήτευση και εκνευρισμός.

Βοηθάει το άτομο να συνειδητοποιεί την πραγματική του αποστολή.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Άσπρη Αγριοκαστανιά – white chestnut (aesculus hippocastanum)

Η κοινή αγριοκαστανιά μπορεί να φτάσει μέχρι 30 μέτρα ύψος. Τα λουλούδια είναι λευκά, με μια κιτρινοκόκκινη περιοχή στη βάση των πετάλων. Βγαίνουν σε συστάδες σαν «κηροπήγια».στα τέλη Μαϊου με αρχές Ιουνίου.

Δίνεται σε άτομα με επίμονες ανήσυχες σκέψεις και νοητικές λογομαχίες.

Βοηθάει με νοητική γαλήνη και μια λύση στα προβλήματα του ατόμου.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Νεροβιολέτα – Water Violet ( Hottonia Palustris)

Το φυτό αυτό έχει ένα στέλεχος φθάνοντας έως και 80 cm σε ύψος. Βασικοκυτταρικο, οι ρίζες του βρίσκονται θαμμένες στη λάσπη ενώ άλλες ασημένιες γυαλιστερές ρίζες ρέουν ελευθέρα στο νερό. Τα φύλλα του είναι βαθιά διχασμένα ως προς την κεντρική φλέβα, όπως και τα δόντια της διπλής χτένας και είναι εντελώς υποβρύχια, αλλά αν υπάρχει μια δραματική πτώση της στάθμης των υδάτων μπορούν να έρθουν στην επιφάνεια. Τα φύλλα είναι αναπληρωτές. Τα Άνθη ανθίζουν από τον Μάιο μέχρι τον Ιούνιο. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και τα δυο αρσενικά και θηλυκά όργανα) και είναι επικονιάσεως. Έχει ανοιχτά λευκό – μοβ λουλούδια σε στάχυα.

Δίνεται σε άτομα που έχουν περηφάνια και απόμακρη συμπεριφορά.

Αν και το άτομο εξακολουθεί να νιώθει άνετα με τον εαυτό του, έχει επίσης της σοφία και την απαραίτητη συμπόνια για να θέτει τις ικανότητες του στην υπηρεσία των άλλων.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Καρυδιά – Walnut (Juglans regia)

Η καρυδιά ανήκει στην τάξη γιουγκλανδώδη και στην οικογένεια γιουγκλανδίδες με 20 είδη φυλλοβόλων δέντρων .Είναι αγγειόσπερμο,μονοχλαμυδικό φυτό.

Τα φύλλα της καρυδιάς είναι μεγάλα, μακριά, σύνθετα. Τα άνθη της είναι αφανή χωρίς πέταλα και τα αρσενικά σχηματίζουν ταξιανθίες. Ο κορμός της είναι παχύς και η διάμετρος του φτάνει τα 2,5 μέτρα.

Η κοινή καρυδιά φτάνει σε ύψος τα 35 μέτρα και είναι γνωστή και με τις ονομασίες αγγλική ή περσική. Καλλιεργείται για το νόστιμο καρπό της ,το καρύδι και για την εξαιρετικής ποιότητας ξυλεία της.

Τα καρύδια όταν ωριμάσουν τινάζονται από το δέντρο με ράβδισμα και μαζεύονται από το έδαφος πριν μαυρίσουν .Στην συνέχεια ξεφλουδίζονται και ξεραίνονται σε ειδικά ξηραντήρια. Το καρύδι έχει σχήμα σφαιρικό και το περικάρπιο του όταν είναι χλωρό είναι παχύ σαρκώδες και πράσινο ενώ όταν ωριμάζει αλλάζει χρώμα σε ανοιχτό μπεζ-καφέ και γίνεται σκληρό, ξυλώδες κέλυφος.

Το εσωτερικό του καρυδιού η καρυδόψιχα αποτελείται από δύο μεγάλες κοτυληδόνες οι οποίες περιβάλλονται από ένα λεπτό σπερματικό περίβλημα. Η καρυδόψιχα τρώγεται σκέτη σαν ξηρός καρπός ,χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική ,στη μαγειρική και τρώγεται με μέλι. Το χλωρό καρύδι γίνεται νόστιμο γλυκό του κουταλιού.

Το ξύλο της καρυδιάς είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό και δεν εμφανίζει ρωγμές. Είναι συμπαγές με εξαιρετική ελαστικότητα και χρησιμοποιείται στην κατασκευή επίπλων πολύ καλής ποιότητας. Επειδή κατεργάζεται εύκολα χρησιμοποιείται και στη ξυλογλυπτική.

Η καρυδιά δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα προσαρμογής και καλλιεργείται σε διάφορους τύπους κλιμάτων και περιβάλλοντος. Όμως αποδίδει περισσότερο σε περιοχές με θερμό και υγρό κλίμα.

Στην Ελλάδα η καρυδιά πολλαπλασιάζεται με σπόρο από καλά και ειδικά επιλεγμένα δέντρα. Σε άλλες χώρες ο πολλαπλασιασμός γίνεται με εμβολιασμό αλλά θεωρείται αρκετά δύσκολος.

Ένα είδος καρυδιάς είναι η μαύρη καρυδιά δέντρο της Βόρειας Αμερικής που φτάνει σε ύψος τα 25 μέτρα. Μακρόβιο φυτό μπορεί να ξεπεράσει την ηλικία των 250 ετών. Το ξύλο της είναι εξαιρετικής ποιότητας , ακριβό και ανθεκτικό. Τα καρύδια που παράγει χρησιμοποιούνται στην αρτοποιία και στην παρασκευή γλυκών και παγωτού.

Η Κίνα είναι πρώτη στον κόσμο σε παραγωγή καρυδιών. Ακολουθούν οι Η.Π.Α., το Ιράν, η Τουρκία και η Ουκρανία.

Τα φύλλα και ο εξωτερικός γλοιός, εσωτερικώς είναι και στομαχικά, αντιχοιραδικά και κατά της λευκόρροιας. Επίσης έχουν την τάση να κατεβάζουν το σάκχαρο των διαβητικών. Ακόμη το πυκνό αφέψημα των φρέσκων φύλλων της καρυδιάς είναι ευεργετικό για πλύσεις των γεννητικών οργάνων των γυναικών σε περιπτώσεις φλογώσεως. Το «τσάι» των φύλλων της καρυδιάς καθαρίζει το αίμα.

Το ίαμα δίνεται σε δυσκολία προσαρμογής σε αλλαγές οποιουδήποτε είδους. Υπερευαισθησία σε ιδέες και επιρροές.

Το άτομο έχει την αποφασιστικότητα να εκπληρώσει τα ιδανικά και τις φιλοδοξίες του, παρά τις αντίξοες συνθήκες, αδιαφορώντας για τα σχόλια και τη γελοιοποίηση.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Αμπέλι – Vine (Vitis Vinifera)

Το αμπέλι, ή κλήμα είναι αγγειόσπερμο φυτό ανήκει δε στην τάξη των ραμνωδών και στην οικογένεια των αμπελιδών με πολλές ποικιλίες που καλλιεργούνται στις εύκρατες περιοχές της γης. Το αμπέλι καλλιεργείται κυρίως για τον καρπό του, το σταφύλι, ενώ και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται στη μαγειρική (ντολμάδες). Τα σταφύλια μπορούν να καταναλωθούν ως έχουν ή να χρησιμοποιηθούν είτε για γλυκίσματα (γλυκό του κουταλιού) είτε για την παρασκευή σταφίδων ή κρασιού. ο αμπέλι είναι πολυετές φυτό και αναπτύσσεται γρήγορα. Ο κορμός του έχει πολλαπλές διακλαδώσεις και αρκετούς βραχίονες και βλαστάρια. Ο φλοιός των ξυλωδών τμημάτων βγαίνει σε λωρίδες και αποχωρίζεται. Οι βλαστοί στην πορεία του χρόνου γίνονται ξυλώδεις βραχίονες που ονομάζονται βέργες ή κληματίδες. Το κλήμα έχει βλαστούς και κληματίδες διαφόρων ηλικιών. Κάθε βλαστός έχει τη βάση και την κορυφή που αυξάνεται , διάφορους κόμπους, φύλλα αλλά και τα βασικά διακριτικά του αμπελιού που είναι οι έλικες. Ακόμα τους μεσοκάρδιους βλαστούς και τις ταξιανθίες που εξελίσσονται σε σταφύλια. Τα φύλλα του αμπελιού είναι μεγάλα ,παλαμοειδή και βρίσκονται πάνω στο βλαστό με ένα μίσχο. Το σχήμα τους είναι χαρακτηριστικό και παρουσιάζει διαφορές ανάλογα με την ποικιλία και το είδος, όπως διαφορές παρουσιάζει το χρώμα, το χνούδι στην κάτω επιφάνεια και το μέγεθος. Οι έλικες στηρίζουν τους βλαστούς. Τα μάτια βρίσκονται στις μασχάλες των φύλλων και είναι 2 ειδών ,αυτά που βγαίνουν μαζί με τους βλαστούς και δίνουν μακριά βλαστάρια και αυτοί που βγαίνουν μετά από μία περίοδο αργότερα από τους βλαστούς και δίνουν μικρά βλαστάρια. Επίσης υπάρχει στη βάση του κλίματος μία επιμήκυνση, που λέγεται στεφάνη πάνω στην οποία υπάρχουν μικρά νεκρά μάτια, που λέγονται φυλλίτες. Πάνω από την στεφάνη υπάρχει ένα άλλο μάτι που λέγεται τυφλό ή τσίμπλα, που σε ορισμένες περιπτώσεις δίνει βλαστάρια. Ο πολλαπλασιασμός των κλημάτων γίνεται με τις κληματόβεργες και με δύο τρόπους . Με μόσχευμα ή με εμβολιασμό. Στην περίπτωση του μοσχεύματος λαμβάνεται κληματόβεργα από κλίμα μέσης ηλικίας. Θα πρέπει οπωσδήποτε η κληματόβεργα να έχει μάτια και στο κάτω και στο πάνω μέρος της. Η θερμοκρασία που είναι ευνοϊκή για τη ριζοβόληση είναι από 23-29 βαθμούς .Στη συνέχεια η κληματόβεργα φυτεύεται σε δοχείο κατά προτίμηση σιδερένιο στο οποίο υπάρχει χώμα υγρό και λίγη κοπριά. Όταν η βέργα ριζοβολήση καλά και βγουν τα πρώτα μικρά φύλλα τότε μεταφυτεύεται στο οργωμένο χωράφι. Η διαδικασία του εμβολιασμού είναι δύσκολη. Διαλέγεται βέργα από μικρό κλίμα. Πρέπει να υπάρχει αρκετή υγρασία στην ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια το αμπέλι που θα δεχθεί το μόσχευμα σχίζεται και τοποθετείται η κληματόβεργα η οποία δένεται. Το τμήμα της ενώσεως της βέργας και του αμπελιού σκεπάζεται καλά με λάσπη. Το κλάδεμα των αμπελιών είναι απαραίτητο και γίνεται συνήθως το χειμώνα. Υπάρχει και το χλωρό κλάδεμα που γίνεται αργότερα και όταν το κλήμα έχει βλαστήσει ,αλλά αυτό έρχεται απλά να συμπληρώσει το χειμωνιάτικο. Το χειμωνιάτικο κλάδεμα γίνεται από το Δεκέμβριο μέχρι το Φεβρουάριο αλλά ο πιο κατάλληλος μήνας είναι ο Ιανουάριος. Κόβονται όλα τα κλαδιά και αφήνονται 3-4 κληματόβεργες που φέρουν μάτια. Ανάλογα με την ποικιλία χρειάζονται να παραμείνουν στην κληματόβεργα 2-4 μάτια και οπωσδήποτε ένα τυφλό μάτι (τσίμπλα). Με τα χλωρά κλαδέματα βελτιώνονται τα χαρακτηριστικά του αμπελιού και επιδιώκονται καλλίτερα καλλιεργητικά αποτελέσματα, η αύξηση της παραγωγής και η βελτίωση της εμφάνισης του κλήματος. Ο τρύγος είναι η τελευταίο φάση της δραστηριότητας της αμπελοκομίας και αφορά το μάζεμα των σταφυλιών. Ο καθορισμός του χρόνου του τρυγητού έχει μεγάλη σημασία για την ποιότητα των σταφυλιών. Τα σταφύλια που είναι έτοιμα για μάζεμα πρέπει να είναι ώριμα και ο βαθμός ωριμότητας βρίσκεται είτε εμπειρικά , με το μάτι ή με δοκιμή στη γεύση , είτε με χημικές μεθόδους όπως είναι η πυκνομέτρηση (γραδάρισμα) ,όταν έχουμε να κάνουμε με σταφύλια που προορίζονται για παραγωγή κρασιού. Παραδοσιακά τα σταφύλια συγκεντρώνονται σε ειδικά κοφίνια (τρυγοκόφινα) ή σε μεγάλα πλαστικά δοχεία χωρητικότητας 20 κιλών. Για εργαλεία κοπής χρησιμοποιούνται ειδικοί σουγιάδες , ψαλίδια ή λεπίδες. Υπάρχουν πάμπολλες ποικιλίες αμπελιών που βασικά διακρίνονται σε ποικιλίες που είναι κατάλληλες για παραγωγή κρασιού, σε αυτές που προορίζονται για παραγωγή σταφυλιών για επιτραπέζια χρήση, αυτές που είναι κατάλληλες για παραγωγή σταφίδας και τέλος ποικιλίες που προορίζονται για παραγωγή χυμών, κοκτέιλ και κονσερβών. Στην Ελλάδα οι κυριότερες ποικιλίες είναι:

Για λευκό κρασί: Ασύρτικο, μοσχάτο Σάμου, Ρομπόλα, Σαββατιανό, Ντομπίνα ,κακοτρύγης.

Για κόκκινο κρασί: Ροδίτης,Φιλέρι, μαύρο Νεμέας,Καμπερνέ,μαύρο Νάουσας,Λιάτικο,Μαυρορωμαίκο,Μαυροδάφνη,Βερτζαμί,κόκκινο Λήμνου, Κοτσιφάλι.

Για επιτραπέζια σταφύλια: Αβγουλάτο,Ραζακί,Μοσχάτο Αμβούργου,Αετονύχι,επιτραπέζια σταφίδα,Καρντινάλ,Φράουλα.

Για σταφίδες: Σουλτανίνα, Κορινθιακή σταφίδα.

Ο καρπός του αμπελιού είναι διαιτητικός, τα φύλλα του είναι στυπτικά τονωτικά, με συνεχή χρήση του αφεψήματος καταπολεμάται η παχυσαρκία. Τα φύλλα των αμπελιών έχουν την ιδιότητα να ρυθμίζουν την κυκλοφορία του αίματος.

Δίνεται σε άτομα με αυταρχική και άκαμπτη προσωπικότητα, που πάντα επιδιώκει την εξουσία. Ανελέητη φιλοδοξία. Βοηθάει το άτομο να γίνεται ένας συνετός και συμπονετικός ηγέτης ή δάσκαλος που εμπνέει τους άλλους. Χρησιμοποιεί τις ηγετικές ικανότητες για να καθοδηγεί και όχι για να κυριαρχεί.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Σταυροβότανο - Σταυροβότανο (Verbena officinalis)

Το Σταυροβότανο μεγαλώνει έως 1m υψηλά είναι ετήσιο, τα ριζώματα με ισχυρούς θαμνώδης μίσχους. Οι Περσινοί νεκροί μίσχοι παραμένουν συχνά με το φυτό. Οι μίσχοι είναι τετραγωνικοί στο τμήμα και όπως τα φύλλα είναι τριχωτοί.. Τα φύλλα είναι πτεροειδής και αντίθετα, βαθειά λοβωτά και οδοντωτά, και μικρότερα καθώς ανεβαίνει το ύψος επάνω στο φυτό. Τα Άνθη είναι μικρά (4-5mm) με χρώμα ανοιχτό ροζ η μωβ, ανοίγοντας προοδευτικά κατά μήκος μιας λεπτής ακίδας με μικρούς καρπούς. Μονό λίγα λουλούδια ανοίγουν ταυτόχρονα. Ανθίζουν από τον Ιούνιο έως το Σεπτέμβριο

Δίνεται σε άτομα που νιώθουν στρες και ένταση, ως αποτέλεσμα υπερβολικού ενθουσιασμού. Υπερβολικό άγχος.

Θα έχει την ικανότητα να «κάνει πίσω» πότε πότε να χαλαρώνει όταν χρειάζεται. Θα συνειδητοποιήσει ότι και άλλοι έχουν το δικαίωμα της γνώμης τους. Και θα έχει τη σύνεση ν’ αλλάζει γνώμη και ο ίδιος μετά από συζητήσεις και σωστά επιχειρήματα.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Καστανιά – Sweet Chestnut ( Castanea sativa)

Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό η καστανιά ανήκει στην τάξη Φηγώδη και στην οικογένεια Φηγίδες με 12 είδη φυλλοβόλων, αιωνόβιων μεγάλων δέντρων ιθαγενή των εύκρατων περιοχών του βορείου ημισφαιρίου. Η καστανιά είναι πανάρχαιο δέντρο όπως αποδεικνύεται από διάφορα ευρήματα της εποχής του Χαλκού. Ήταν η τροφή των φτωχών το μεσαίωνα. Οι καρποί τους, τα κάστανα, βρίσκονται μέσα σε ένα ξυλώδες περίβλημα που έχει αγκάθια εξωτερικά και ανοίγει όταν οι καρποί ωριμάσουν. Ανάλογα με το είδος, μέσα στο περίβλημα υπάρχουν 2-3 καρποί και σε άλλα είδη μόνο ένας. Οι καστανιές είναι μεγάλα δέντρα συνήθως και το ύψος τους μπορεί να φτάσει τα 35 μέτρα. Είναι είτε αυτοφυή είτε καλλιεργούνται για τους νόστιμους καρπούς τους και για την καλή σε ποιότητα ξυλεία τους αλλά και σαν καλλωπιστικά σε διάφορα πάρκα. Οι καστανιές πρέπει να βρίσκονται σε υψόμετρο πάνω από 250 μέτρα και δεν ευδοκιμούν σε χαμηλότερα υψόμετρα. Πολλαπλασιάζονται με σπόρο, με μοσχεύματα και με εμβολιασμό. Το δέντρο ανθίζει κατά την άνοιξη και τα κάστανα ωριμάζουν από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι τέλη Νοεμβρίου ανάλογα με τις συνθήκες και τη ποικιλία. Κάθε δέντρο μπορεί να δώσει από 30-50 κιλά κάστανα. Το μέγιστο της απόδοσης θεωρείται το 50ο-60ο έτος της ηλικίας του. Το μέγεθος του κάστανου έχει να κάνει με την υγρασία, τη ποικιλία και τη σύσταση του εδάφους. Τα ασβεστολιθικά πετρώματα είναι απαγορευτικά για την ανάπτυξη του φυτού. Η συγκομιδή γίνεται με τίναγμα των καρπών του δέντρου και στη συνέχεια γίνεται μάζεμα με το χέρι. Μερικοί στρώνουν δίχτυα για πιο εύκολο μάζεμα. Τα νωπά κάστανα περιέχουν 50% νερό, 45% υδατάνθρακες και 5% φυτικό έλαιο. Τρώγονται ψητά ή βραστά, χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική, στη μαγειρική σε διάφορες συνταγές και γίνονται και αλεύρι κυρίως σε διάφορες περιοχές της Ασίας. Στην Ελλάδα ο καστανάς είναι από τα πιο παλιά και παραδοσιακά επαγγέλματα και η εικόνα ενός ανθρώπου με μία μικρή ψησταριά με το όνομα φουφού,να ψήνει κάστανα το χειμώνα στους δρόμους των μεγάλων πόλεων έχει μείνει κλασσική. Καστανιές βρίσκονται κυρίως στη Θεσσαλία, Μακεδονία και στις ορεινές περιοχές της Κρήτης. Ονομαστές ποικιλίες είναι τα κάστανα Πηλίου και Κρήτης.

Τα κυριότερα είδη καστανιάς είναι:

1-Η Ευρωπαϊκή Καστανιά. Γρήγορα αναπτυσσόμενο δέντρο που φτάνει τα 30 μέτρα σε ύψος. Τα φύλλα του είναι πριονωτά και μεγάλα, τα κάστανα έχουν καφέ ή καστανόγκριζο ρυτιδωμένο φλοιό. Το ξύλο της Ευρωπαϊκής καστανιάς είναι σκληρό και ανθεκτικό, σχίζεται εύκολα και δεν προσβάλλεται από μύκητες και έντομα. Χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, στην παραγωγή δοκαριών, πασσάλων σαν οικοδομική ξυλεία (ανθεκτικές σανίδες) στην παραγωγή χαρτιού και στη βυρσοδεψία.

2- Η Ιαπωνική καστανιά. Είναι δέντρο ή θάμνος με ύψος που φτάνει τα 10 μέτρα. Έχει φύλλα σχήματος καρδιάς και τα κάστανα που παράγει είναι μεγάλα αλλά όχι τόσο νόστιμα.

3-Η Αμερικανική καστανιά. Το ύψος των δέντρων φτάνει τα 35 μέτρα και δίνει καλής ποιότητας ξυλεία ενώ και οι καρποί τους θεωρούνται από τους πιο νόστιμους. Το είδος κινδύνευσε με εξαφάνιση όταν το 1900 ένας μύκητας πρόσβαλλε τα δέντρα και προκάλεσε την ασθένεια «σήψη της καστανιάς». Όσες καστανιές παρέμειναν από την πανωλεθρία αυτή διασταυρώθηκαν με ανθεκτικές ασιατικές ποικιλίες.

4-Η Κινεζική καστανιά. Τα δέντρα φτάνουν τα 18 μέτρα ύψος. Είναι ένα πολύ ανθεκτικό είδος στα έντομα και τις ασθένειες καθώς και στο σάπισμα. Αναπτύσσεται σε μεγάλα υψόμετρα, πάνω από 2000 μέτρα. Τα κάστανα της θεωρούνται πολύ νόστιμα.

O φλοιός της καστανιάς είναι αντιπυρετικός, τα δε φύλλα της χρησιμοποιούνται κατά του κοκίτη, γενικότερα η καστανιά είναι στυπτική, γι’ αυτό την χρησιμοποιούν με διάφορα παρασκευάσματα κατά της ευκοιλιότητας. Φύλλα καστανιάς μουσκεύονται ακόμη μέσα σε αραιωμένο οινόπνευμα και χρησιμοποιούνται για να καταπραϋνθεί ο βήχας και στην περίπτωση του κοκίτη. Τσάι από φύλλα καστανιάς είναι τονωτικό, στομαχικό, κατά της δυσεντερίας και των αιμορραγιών.

Δίνεται για ακραία νοητική αγωνία – τα υπέρτατα όρια της αντοχής - το άτομο δεν μπορεί ούτε να προσευχηθεί. Βοηθάει: επανέρχεται η ελπίδα. Το τέλος του μαρτυρίου φαίνεται επιτέλους να πλησιάζει. Το άτομο βιώνει εμπειρίες στις οποίες αντιλαμβάνεται το αληθινό νόημα της ζωής, ή ακόμη και τον θεό.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Ορνιθόγαλο – Star of Bethlehem ( Ornithogalum umbellatum)

Ornithogalum umbellatum (Αστέρι της Βηθλεέμ), είναι ένα βολβώδες ανθοφόρο φυτό της οικογένειας Είναι εγγενές στο μεγαλύτερο μέρος της νοτιάς και κεντρικής Ευρώπης (βόρεια προς την Αυστρία και το Βέλγιο), και στη βορειοδυτική Αφρική και τη νοτιοδυτική Ασία.

Το φυτό αυτό είναι ετήσιο, με τους βολβούς κάτω από το έδαφος · το φυτό είναι 15-25 mm μήκους και με διάμετρο 18-32 χιλιοστά. Έχει έξι σε δέκα φύλλα, με μια γραμμή λευκή στην επάνω επιφάνεια, μέχρι 30 εκατοστά μήκος και 8 mm πλατιά, και με κοτσάνι των 10-30 εκατοστών. Τα λουλούδια είναι σε ομάδα κορυμβοειδώς με 6-20 άνθη, και είναι λευκή με μια πράσινη λωρίδα έξω. Οι umbellatum απαιτούν πολύ υγρασία κατά τη διάρκεια του χειμώνα και την άνοιξη, το καλοκαίρι, αλλά ανέχονται ανομβρία. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε δασικές εκτάσεις ή σε κήπο. Ημι-σκιά είναι προτιμότερο.

Δίνεται σε άτομα που βρίσκονται σε σοκ, σωματικό και νοητικό. Βοηθάει εξουδετερώνοντας τις επιδράσεις του σοκ, είτε άμεσες είτε καθυστερημένες.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Σκλήρανθος – Σκλήρανθος (Scleranthus annuus)

Ο Σκλήρανθος είναι ένα ετήσιο (είναι παρόμοιο με το Perennial Knawel, αλλά είναι ξυλώδη). Ο Σκλήρανθος μεγαλώνει χαμηλά στο έδαφος με πολυάριθμα διακλαδιζόμενα κλαδιά που σχηματίζουν μπερδεμένα κάτι ένα μαξιλάρι. Τα φύλλα είναι μικρά και μυτερά, αγκαθωτά. Το σύμπλεγμα των λουλουδιών, στο τέλος των βλαστών είναι πράσινα, 4mm σε ολόκληρη και χωρίς πέταλα. Έχουν πέντε σέπαλα που δίνουν την εντύπωση ότι μοιάζει με ένα μικροσκοπικό στέμμα. Ο καρπός του είναι ξηρός σαν καρύδι και εντάσσεται στο κέντρο. Σκλήρανθος μεγαλώνει όταν δεν είναι σε βρεγμένο και σκασμένους χώρους. Ο Σκλήρανθος ανθίζει από τα τέλη Μαΐου έως το Σεπτέμβριο.

Δίνεται σε άτομα με αναποφασιστικότητα, αβεβαιότητα, κυκλοθυμικότητα.

Βοηθάει ώστε να μπορεί το άτομο να παίρνει αποφάσεις χωρίς φόβο, να έχει σιγουριά για τον εαυτό του.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Νερό της Πηγής – Rock Water

Ο Γιατρός Μπαχ διαπίστωσε πως το νερό μιας πηγής στο Σότγουελ, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Μάουντ Βέρνον, είχε θεραπευτικές ιδιότητες για τα μάτια. Το νερό της πηγής δυναμοποιείται τον Ιούνιο και τον Ιούλιο όταν ο ήλιος είναι πιο δυνατός.

Για το ανθοΐαμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί νερό από οποιαδήποτε απείραχτη φυσική πηγή.

Δίνεται σε άτομα με άκαμπτη αυτοπειθαρχία, καταπίεση και άρνηση του εαυτού. Βοηθάει ώστε το άτομο να είναι ανοιχτόμυαλο και αισιόδοξο. Να έχει πίστη στις απόψεις του ώστε να μην επηρεάζεται από άλλους. Ακτινοβολεί χαρά και ηρεμία, και έτσι γίνεται ένα φυσικό παράδειγμα για τους άλλους.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Ηλιάνθεμο – Rock Rose (Helianthemum nummularium)

Ανήκει στην οικογένεια των Κιστιδών (Cistaceae). Είναι πολυετές φυτό, ξυλώδες στη βάση, ύψους έως 40 εκ. με όμορφα λουλούδια. Ο βλαστός του είναι κριμένος στη γη με μικρά σχετικά φύλλα. Τα φύλλα είναι αντίθετα και στη κάτω επιφάνεια καλύπτονται από πολύ πυκνό λευκό ή γκριζωπό τρίχωμα.

Η ταξιανθία είναι μονόπλευρη και αποτελείται από 2-8 άνθη. Η στεφάνη είναι ακτινόμορφη με πέντε έντονα κίτρινα πέταλα. Ανθίζει κατά τα μέσα της Άνοιξης και τα άνθη του μαδούν με το πρώτο άγγιγμα ή με το φύσημα του αέρα. Φυτρώνει ανάμεσα σε θάμνους, σε ξηρές και προσήλιες θέσεις σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα. Αειθαλής πόα με γκριζωπά φύλλα και λευκά άνθη από τον Απρίλιο ως το Ιούλιο. Αποτελεί ένα από τα καλύτερα νομευτικά φυτά. Παλιότερα το χρησιμοποιούσαν σαν θεραπευτικό βοτάνι.

Δίνεται σε ανθρώπους που νιώθουν τρομερά έντονο φόβο και πανικό. Βοηθάει δίνοντας μεγάλο κουράγιο, προθυμία του ατόμου να ρισκάρει την ζωή του για τους άλλους.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Κόκκινη Αγριοκαστανιά – Red Chestnut (Aesculus carnea)

Αυτό το δέντρο είναι λιγότερο εύρωστο από την κοινή ή λευκή καστανιά και φτάνει 18 – 25 μέτρα. Τα ρόδινα – ροζ άνθη βγαίνουν σε πυραμιδόσχημες συστάδες στα τέλη Μαΐου ή τις αρχές Ιουνίου.

Δίνεται σε άτομα που νιώθουν φόβο και υπερβολική ανησυχία για τους άλλους. Βοηθάει ώστε το άτομο να μπορεί να στέλνει σκέψεις υγείας ή συμπαράστασης σ’ εκείνους που τις χρειάζονται. Μπορεί να διατηρεί την ψυχραιμία του σε δύσκολες καταστάσεις. Παραμένει ήρεμο σωματικά και νοητικά.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Πεύκο – Pine (Pinus sylvestris)

Τα πεύκα είναι γυμνόσπερμα, αειθαλή, ρητινοφόρα κωνοφόρα δένδρα με 90 περίπου είδη ανά τον κόσμο, που ανήκουν στην οικογένεια Πευκίδες λατ. Pinaceae.

Ο φλοιός είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή και φύονται κατά σπονδύλους, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17 χρόνια. Στη βάση τους περιβάλλονται από ένα μεμβρανώδη κολεό και το χρώμα τους είναι ανοιχτό ως σκούρο πράσινο.

Όλα τα βλαστικά μέρη του δέντρου διατρέχονται από αδενικά στοιχεία που έχουν την μορφή αγωγών παράγοντας ρητίνη και αιθέρια έλαια.

Στη βάση κάθε μονοετούς βλαστού αναπτύσσονται αρσενικοί και θηλυκοί κώνοι.Είναι οι «καρποί» του πεύκου γνωστοί με την ονομασία κουκουνάρια.

Η αναπαραγωγή των πεύκων γίνεται μέσω των κώνων τους.. Στους αρσενικούς κώνους υπάρχουν πολλοί μικροί «σάκοι» που φέρουν γύρη. Στους θηλυκούς κώνους βρίσκονται διατεταγμένα «λέπια» (τροποποιημένα φύλλα).

Κατά την Άνοιξη οι γυρεόσακοι ανοίγουν και με τον άνεμο σκορπούν τη γύρη. Τα λέπια στους θηλυκούς κώνους ανοίγουν, δέχονται τη γύρη και κλείνουν. Η γονιμοποίηση γίνεται την επόμενη Άνοιξη.

Είδη στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα βρίσκουμε 8 είδη πεύκου που είναι αυτοφυή.

• Το κοινό πεύκο , γνωστό με την ονομασία Χαλέπιος Πεύκη. Βρίσκεται στη Κρήτη, Στερεά Ελλάδα, Εύβοια, στα Νησιά του Αιγαίου, στη Χαλκιδική, στα νησιά του Ιονίου, σχηματίζοντας δάση. Αναπτύσσεται σε χαμηλό υψόμετρο, μέχρι 1000 μέτρα. Προτιμά τις ξερές και ζεστές περιοχές και τα ασβεστολιθικά εδάφη που δεν συγκρατούν υγρασία. Από το δέντρο αυτό συλλέγεται το ρετσίνι , που προστίθεται στο κρασί για τη δημιουργία της γνωστής ρετσίνας. Το ξύλο του είναι μέτριας ποιότητας. Ο βλαστός του χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία.

• Το μαυρόπευκο, ψηλό δέντρο που φτάνει σε ύψος και τα 45 μέτρα. Τα κουκουνάρια του είναι μικρά και οι βελόνες του μετρίου μεγέθους. Βρίσκεται σε δάση στην οροσειρά της Πίνδου, στα βουνά της Μακεδονίας, ενώ λίγα υπάρχουν και στα βουνά της Κρήτης. Το ξύλο του έχει ερυθρωπό χρώμα εσωτερικά, είναι καλής ποιότητας, χρησιμοποιείται στις οικοδομές, στη ναυπηγική και σαν στύλος στήριξης καλωδίων μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος.

• Το δασόπευκο ή λιάχα, με κιτρινοκόκκινο φλοιό, μεγάλο ύψος που φτάνει και τα 50 μέτρα. Τα κουκουνάρια του είναι μικρά και ωοειδή, χρώματος γκριζοκάστανου. Ο κορμός του ίσιος με μεγάλες ρωγμές. Βρίσκεται σε μερικά όρη της βορείου Ελλάδας και όταν είναι γέρικο γυμνώνεται αφήνοντας μία τούφα στη κορυφή του. Το ξύλο του είναι γνωστό με την ονομασία κόκκινη ξυλεία, ερυθρωπό εσωτερικά και σκληρό, και χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για τη παρασκευή ξυλοπολτού για χαρτί, στις οικοδομικές κατασκευές και στη ναυπηγική.
• Το βουνόπευκο, μικρό με λεπτό ίσιο κορμό, μικρά κουκουνάρια, βρίσκεται σε περιοχές της Θράκης και της Μακεδονίας σε υψόμετρο μέχρι 2000 μέτρα.
• Το Θασίτικο πεύκο που μοιάζει με το κοινό, έχει μεγαλύτερο όγκο και ύψος από αυτό, σκληρές και χοντρές βελόνες. Υπάρχει σε νησιά του Αιγαίου, τη Χαλκιδική και τη Μικρά Ασία.
• Το Μακεδονίτικο ή Βαλκανικό πεύκο που είναι χαμηλό και θαμνώδες, βρίσκεται σπάνια στην Ελλάδα και κυρίως φύεται στην Αλβανία και Βουλγαρία.

• Η κουκουναριά ή ήμερο πεύκο, είναι πυκνό, ψηλό και σχηματίζει "ομπρέλα". Τα κουκουνάρια του είναι μεγάλα, με μεγάλα σκληρά σπόρια. Φύεται σε παραθαλάσσιες ή πεδινές περιοχές, κυρίως στις Σποράδες αλλά και στη Χαλκιδική, Στερεά και Πελοπόννησο. Απαντά επίσης στις περισσότερες περιοχές της Μεσογείου. Το ξύλο του χρησιμοποιείται σαν στρογγυλή ξυλεία και παραγωγή σανιδωμάτων (παρκέ). Τα σπόρια του , γνωστά και αυτά με την ονομασία κουκουνάρια, χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική.
• Τέλος το ρόμπολο ή λευκόδερμο, με σταχτίλευκο φλοιό, ενώ οι βελόνες του σχηματίζουν τούφες στις άκρες των κλαδιών. Ο κορμός είναι χοντρός και ίσιος, το ίδιο και τα κλαδιά. Βρίσκεται σε πετρώδη και ορεινά εδάφη στη Βόρεια Ελλάδα. Εξαιτίας του αρωματικού του ξύλου είναι ιδανικό για την κατασκευή βαρελιών. Χρησιμοποιείται επίσης στην κατασκευή διαφόρων εργαλείων γιατί δεν σαπίζει.

Το πασίγνωστο πεύκο εκτός των άλλων έχει και φαρμακευτικές ιδιότητες. Από τα μπουμπούκια του πεύκου που τα μαζεύουμε νωρίς την άνοιξη, πριν ακόμη αφήσουν την κιτρινωπή τους σκόνη, φτιάχνουμε ένα τσάι που χρησιμοποιείται κατά του βήχα και του συναχιού από κρυολογήματα. Είναι ακόμη ένα καλό διουρητικό και γενικά διεγερτικό του οργανισμού. Με το ίδιο τσάι μπορούμε να κάνουμε εντριβές που απαλύνουν τις νευραλγίες και τους πόνους των ρευματισμών. Από τα κουκουνάρια φτιάχνουμε ένα τσάι για πλύσεις σε αρθρώσεις που αρχίζουν να γίνονται δύσκαμπτες και για να προλάβουμε την εμφάνιση των αρθριτισμών. Ακόμη είναι αποτελεσματικό κατά του «λουμπάγκο».

Το ίαμα δίνεται σε ανθρώπους που νιώθουν ενοχές για τα πιο ασήμαντα πράγματα, και έχουν την τάση να αυτό – επικρίνονται. Το ίαμα βοηθάει ώστε το

άτομο να μετανιώνει για τις πράξεις του παρελθόντος, συγχωράει τον εαυτό του με δίκαιη και ισορροπημένη νοοτροπία.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Ελιά – Olive (Olea europoea)

Η ελιά είναι οπωροφόρο δέντρο το οποίο συναντάται πολύ συχνά στην Ελλάδα. Ο καρπός της ονομάζεται επίσης ελιά, από τον οποίο βγαίνει το ελαιόλαδο. Είναι σύμβολο της θεάς Αθηνάς. Είναι πολύ βασική για την περίφημη Μεσογειακή διατροφή, εξαιτίας των καρπών της και του ελαιόλαδου. Είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Καλλιεργούταν στην Αρχαία Ελλάδα, και αποτελούσε εμπορικό προιόν.
Δέντρο της οικογένειας των Ελαιιδών (Δικοτυλήδονα). Είναι γνωστό απο τους αρχαιοτάτους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ελληνική παράδοση θέλει πατρίδα της ελιάς την Αθήνα, αφού η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη. Οπωσδήποτε, οι Έλληνες είναι ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαικό μεσογειακό χώρο. Η ελιά προτιμά κλίματα εύκρατα χωρίς ακρότητες θερμοκρασίας (μέση ετήσια θερμοκρασία 16οC) και υγρασίας, γι'αυτό είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη μεσογειακή ζώνη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Τουρκία, Αλγερία, κ.λπ.) Είναι δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα πάνω, αργυρόχροα κάτω. Τα άνθη της είναι λευκωπά, οι ποικιλίες που καλλιεργούνται είναι πολλές. Σε μερικές απ'αυτές, με μια ορθολογική επιλογή έχει επιτευχθεί μεγαλύτερη απόδοση σε ελαιόλαδο χάρη σε μια αξιόλογη σμίκρυνση του πυρήνα προς όφελος της σάρκας.

Η ελιά εκτός από το κύριο προϊόν της που είναι το λάδι, έχει τα φύλλα της και τις πράσινες ελιές που χρησιμοποιούνται στη λαϊκή θεραπευτική. Κύριο συστατικό του είναι ένα πικρό γλυκοσίδιο η ελαιοευρωπαϊνη. Είναι άριστα κατά της υπέρτασης, χαμηλώνει τη χοληστερίνη και βοηθά να χαμηλώσει ο καρκινικός δείκτης του προστάτη. Είναι πολύ καλό διουρητικό. Τα φύλλα περιέχουν πολλές αντιοξειδωτικές ουσίες που δεν καταστρέφονται κατά τη διαδικασία παρασκευής του εγχύματος. Ρίχνομε ψιλοκομμένα φύλλα σε βρασμένο νερό το οποίο δεν πρέπει να ξεπερνά τους 85^οC. Αυξάνει την άμυνα του οργανισμού και είναι ένα από τα καλύτερα αντιβιοτικά το οποίο δίνει καλά αποτελέσματα ακόμα και σε ιογενείς παθήσεις. Σύμφωνα με το γιατρό M. Walker (1996) πάνω από 100 λοιμώξεις αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Μεγάλες εξαγωγές φύλλων έχουν αρχίσει από την Κρήτη. Πολλές έρευνες σ' όλο τον κόσμο έχουν γίνει και άλλες βρίσκονται σε εξέλιξη για τη δράση των φύλλων της ελιάς.

Ήδη τα αποτελέσματα που έχουν ανακοινωθεί είναι πολύ θετικά και πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι στο μέλλον τα φύλλα και τα προϊόντα τους θα είναι μια πανάκεια.

Το ανθοΐαμα δίνεται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε πλήρη νοητική και σωματική εξάντληση. Βοηθάει με νοητική γαλήνη, ζωτικότητα, ανανεωμένο ενδιαφέρον για την ζωή.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Βελανιδιά – oak (Quercus robur)

Η βελανιδιά ή βαλανιδιά ή δρυς είναι γένος φυτών της οικογένειας των φυγιδών με 200 περίπου είδη αυτοφυή του βόρειου ημισφαίριου της γης.

Είναι δέντρα ψηλά, αιωνόβια που βρίσκονται είτε σε πεδινές είτε σε ορεινές περιοχές. Ο καρπός της βελανιδιάς είναι το βελανίδι, χρήσιμο για ζωοτροφές και στη βυρσοδεψία. Το ξύλο όλων των ειδών είναι βαρύ, σκληρό και δεν σαπίζει εύκολα. Χρησιμοποιείται στην οικοδομική, ναυπηγική, επιπλοποιία, στην κατασκευή σανίδων, δοκαριών και παρασκευάζονται από αυτό ξυλάνθρακες πολύ καλής ποιότητας.

Τα κυριότερα είδη που βρίσκονται και στην Ελλάδα είναι :

1- Η ήμερη βελανιδιά ή δρυς αιγίλωψ. Φτάνει τα 30 μέτρα σε ύψος και ευδοκιμεί σε θερμό και ξηρό περιβάλλον, βρίσκεται στις περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου σε πεδινές περιοχές, καθώς και στους πρόποδες των βουνών. Τα φύλλα της είναι δερματώδη, ωοειδή με οξείες παρυφές , χνουδωτά. Ο καρπός της είναι σκληρό κάρυο κυπελλοφόρο και μονόσπερμο. Το κύπελλο του καρπού φέρει πυκνά αγκαθωτά λέπια. Πάντως υπάρχουν και άκαρπα δέντρα και αυτό αποδίδεται στην κακή ανθοφορία. Το ξύλο της είναι βαρύ και πολύ σκληρό. Στην Ελλάδα βρίσκεται στις Κυκλάδες, βόρειες Σποράδες, Αττική, Ρόδο, Κρήτη, Θεσσαλία και Βοιωτία. Από τα κύπελλα των καρπών βγαίνει εκχύλισμα που είναι χρήσιμο στη βαφική και τη βυρσοδεψία.

2- Η βελανιδιά η έμμισχος. Φτάνει σε ύψος τα 25 μέτρα και σχηματίζει μεγάλα δάση στις περιοχές της Βορείου και κεντρικής Ευρώπης Ο κορμός της έχει χρώμα γκριζωπό ή σκούρο γκρίζο και ο φλοιός βαθιές ρωγμές. Τα φύλλα της αναπτύσσονται μαζί με τα άνθη και είναι ενωμένα, λεία και έχουν ακανόνιστους λοβούς. Στην Ελλάδα βρίσκεται σε χαμηλές ορεινές περιοχές και σε υψόμετρο από 800-1000 μέτρα. Είναι γνωστή και με τις ονομασίες ρουπάκι, ρένια και ροτούκι.

3- Η βελανιδιά η άμισχος. Διαφέρει από την έμμισχο στο ότι τα φύλλα της έχουν μικρό μίσχο. Μαζί με την έμμισχο αποτελούν τις άγριες βελανιδιές.

4- Βελανιδιά η Μακεδονική.Φτάνει σε ύψος τα 20 μέτρα και βρίσκεται στις περιοχές των Βαλκανίων. Στην Ελλάδα βρίσκεται με μεμονωμένα δέντρα σε δασικές περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης.

5. Η βελανιδιά η κήρρις συγγενικό είδος με τα προηγούμενα. Βρίσκεται σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και στην Ελλάδα είναι αναμεμειγμένη με άλλα δέντρα. Γνωστή και με τις ονομασίες τσέρο και ρουπάκι. Ο φλοιός της έχει βαθιές, ευθύγραμμες ρωγμές και τα βελανίδια της είναι μεγάλα, μακριά με κύπελλο που φέρει πολλά λέπια.

Το ξέρατε To λάδι των βελανιδιών εξαφανίζει τις φακίδες.
Το νερό από βρασμένα βελανίδια δίνει στα μαλλιά ωραίο γυαλιστερό μαύρο χρώμα.
Η βελανιδιά αποτελεί φυσικό εμπόδιο στην εξάπλωση μιας πυρκαγιάς. Είναι δέντρο που καίγεται πολύ δύσκολα και αργό, γι’ αυτό είναι πολύ χρήσιμο να υπάρχουν «ζώνες βελανιδιάς» ανάμεσα στα εύφλεκτα πευκοδάση.
Η φλούδα των κλαριών της βελανιδιάς σε έγχυμα καταπολεμά τις αιμορροΐδες, τη διάρροια, τη χρόνια δυσεντερία, τις εντερικές αιμορραγίες και τις μητρορραγίες. Το αφέψημα της φλούδας χρησιμοποιείται κατά των παθήσεων της σπλήνας καθώς και για τη βρογχοκήλη και με εξωτερική επάλειψη για τις χιονίστρες. Οι γαργάρες με το ίδιο αφέψημα ανακουφίζουν τις ερεθισμένες αμυγδαλές και κάνουν καλό σε περιπτώσεις όπως η χαλάρωση των ούλων και η στοματίτιδα. Το αφέψημα από φύλλα βελανιδιάς ρίχνει τον πυρετό και αν το κάνετε γαργάρα ανακουφίζει τον πονόλαιμο. Επίσης χρησιμοποιείται και σαν αντισηπτικό σε πληγές. Καβουρντισμένα βελανίδια που αλέθονται και κατόπιν βράζονται χρησιμοποιούνται σαν φάρμακο κατά του κοκίτη. Τα βελανίδια βαμμένα και επιχρυσωμένα ή καλυμμένα με ασημόσκονη, χρησιμοποιούνται και στη διακόσμηση του σπιτιού, ειδικά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά.

Συνταγές & Γιατροσόφια Αφέψημα γενικής χρήσης: Βράζετε 5γρ. φλούδα σε ένα λίτρο νερού για 10 λεπτά και πίνετε ένα φλιτζάνι του τσαγιού την ημέρα. Αφέψημα για τις χιονίστρες. Βράζετε 25γρ. φλούδα βελανιδιάς σε ίνα λίτρο νερού (4 ποτήρια νερού) μέχρι να εξατμιστεί το ένα τρίτο και ύστερα προσθέτετε λίγη στύψη (πουλιέται στα φαρμακεία). Κάνετε συχνή επάλειψη στις χιονίστρες.
Έγχυμα: Ρίχνετε ένα μπρίκι καυτό νερό (ενάμισι ποτήρι) σε ένα δοχείο με μία κουταλιά της σούπας ψιλοκομμένα φύλλα βελανιδιάς. Τα αφήνετε 10 λεπτά και τα σουρώνετε. Πίνετε από ένα φλιτζάνι πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
Εξωτερική χρήση: Το αφέψημα και το έγχυμα της φλούδας χρησιμοποιούνται και εξωτερικά για τοπικά λουτρά σης αιμορροΐδες ης ραγάδες του πρωκτού και σε δερματοπάθειες. Επίσης ένα ζεστό ποδόλουτρο για 20 - 30 λεπτά καταπολεμά τη δυσοσμία των ποδιών.

Μην το παρακάνετε Η χρήση για μεγάλο διάστημα μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό στο στομάχι, εμετούς, δυσκοιλιότητα ή ακόμα και πόνο στην καρδιά.

Το ανθοΐαμα δίνεται σε άτομα που αποθαρρύνονται εύκολα, αυτή η αποθάρρυνση οφείλεται σε άκαμπτη προσπάθεια ενάντια σε όλες τις πιθανότητες.

Το ίαμα βοηθάει το άτομο ώστε να έχει ικανότητα να ξεπερνά τα προβλήματα της ζωής με κουράγιο. Γίνεται δυνατό και υπομονετικό και στηρίζεται στην κοινή λογική.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Σινάπι – Mustard (sinapis arvensis)

Αγγειόσπερμο, δικότυλο, μονοετές , ποώδες φυτό το σινάπι ανήκει στη τάξη Καπιπαρώδη και στην οικογένεια Βράσσικα με 10 είδη της Ασίας της Ευρώπης και της βορείου Αμερικής . Έχει ζωηρά κίτρινα άνθη που σχηματίζουν ταξιανθίες και τα φύλλα είναι μετρίου μεγέθους που εναλλάσσονται. Τα περισσότερα είδη είναι ζιζάνια των αγρών. Τα σημαντικότερα είδη είναι τα arvensis, alba, nigra ή μαύρη μουστάρδα και brassica juncea ή καφέ μουστάρδα. To arvensis είναι φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά ύψος, και έχει σκληρά αγκάθια. Οι καρποί του είναι μακριοί και έχουν 10 –12 σπόρια. Στην Ελλάδα είναι αυτοφυές γνωστό με το όνομα λαψάνα ή αγριοσινάπι.

Παλιότερα όταν δεν υπήρχαν τα ζιζανιοκτόνα ήταν πιο συνηθισμένο στους σιτοβολώνες όπου ανάμεσα στο σιτάρι ξεχώριζαν τα κίτρινα άνθη της λαψάνας .

Τα είδη alba , nigra και juncea καλλιεργούνται στον Καναδά , στις Η.Π.Α την Ουγγαρία, τη Γαλλία και τη Βρετανία για τα καυτερά τους σπόρια από τα οποία παρασκευάζεται το γνωστό καρύκευμα μουστάρδα.

Τα σπόρια αυτά περιέχουν φυτικά έλαια και ένα ισχυρό ένζυμο που ονομάζεται μυροσίνη. Όταν ξεραθούν γίνουν σκόνη και ανακατευτούν με νερό τότε γίνεται μια χημική αντίδραση παράγοντας ένα έλαιο που δεν υπήρχε στο φυτό. Η οσμή του είναι ερεθιστική και η γεύση του καυτερή και στιφή. Από το είδος Alba παρασκευάζεται η λευκή μουστάρδα , από το nigra η μαύρη και από το juinca η καφέ. Μια παραλλαγή του είδους alba που είναι γνωστή σαν βρουβολάψανο είναι αυτοφυής στην Ελλάδα , οι καρποί του είναι αγκαθωτοί, τα σπόρια του κίτρινα και το έλαιο των σπόρων του χρησιμοποιείται σαν φωτιστικό.

Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Sinapis Alba (το άσπρο), Sinapis Nigra (το μαύρο) και Sinapis Arvensis (το άγριο). Το άσπρο σινάπι είναι φυτό που φτάνει μέχρι τα 80 εκατοστά με μικρά κίτρινα λουλούδια που ανθίζουν από τον Ιούνιο έως και τον Οκτώβριο και ευδοκιμεί σε ηλιόλουστα, ασβεστώδη εδάφη και όπου βρέχει ελάχιστα. Συναντιέται κυρίως στις Ευρωπαϊκές χώρες. Το μαύρο σινάπι είναι κι αυτό μικρό φυτό- μπορεί να φτάσει έως και τα 120 εκατοστά- με επίσης κίτρινα λουλούδια που ανθίζουν από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο και ευδοκιμεί σε χωράφια, ερειπωμένους τοίχους, σκουπιδότοπους και σα ζιζάνιο στους σπαρμένους με στάρι αγρούς. Το συναντάμε στην Ευρώπη και στην Ασία αλλά κυρίως στις Μεσογειακές χώρες. Είναι γνωστό επίσης και ως Λαψάνα ή Βρούβα.

Το σινάπι είναι γνωστό από την εποχή του Ιπποκράτη. Στο μεσαίωνα το χρησιμοποιούσαν σα συντηρητικό των τροφών γιατί σταματά τη δράση των βακτηριδίων. Χρησιμοποιούνται οι σπόροι (από τους οποίους γίνεται η μουστάρδα) και τα φρέσκα φύλλα του. Στην κουζίνα χρησιμοποιείται το άσπρο και το άγριο ενώ στη φαρμακοποιία το μαύρο. Το άσπρο σινάπι έχει διεγερτική επίδραση σε όλες τις λειτουργίες του οργανισμού και δίνει μια αίσθηση ευεξίας ενώ με το μαύρο κάποιοι κάνουν "σιναπισμούς" (χτυπώντας σπόρους και τοποθετώντας τον πολτό εξωτερικά) για να δημιουργήσουν τοπική υπεραιμία. Το σινάπι έχει πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες και εκτός από τη γνωστή μουστάρδα χρησιμοποιείται ως αφέψημα, ζωμός, αλεύρι, λάδι (σιναπόλαδο), έγχυμα, κατάπλασμα κ.ά. Πρέπει να αποφεύγεται η χρήση του σκέτου σιναπόσπορου γιατί είναι πολύ καυστικός, όπως και του αδιάλυτου σιναπόλαδου στο δέρμα γιατί προκαλεί εγκαύματα. Καλό θα είναι οι υπερτασικοί να αποφεύγουν το σινάπι. Κάποιοι πρακτικοί συνιστούν για τις "μεγάλες παγωνιές" να ρίξει κανείς μέσα στις κάλτσες του μια πρέζα από σκόνη σιναπιού για να δημιουργηθεί υπεραιμία! Κάτι βέβαια που δεν πρέπει να γίνεται συχνά γιατί μπορεί να προκληθούν παρενέργειες. Μια παλιά "συνταγή" επίσης για την ανικανότητα πρότεινε την "εντριβή" του ανδρικού μορίου με σινάπι για την πρόκληση υπεραιμίας!!!

Το ανθοΐαμα είναι κατάλληλο για βαθιά θλίψη και κατάθλιψη που προέρχεται από μη φαινομενικούς λόγους που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε.

Το ανθοΐαμα αυτό σας βοηθά να διαλύσετε τα σύννεφα έτσι ώστε να μπορέσετε να ξαναβρείτε τη χαρά και τη γαλήνη στη ζωή.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Μίμουλους – Mimulus ( Mimulus guttatus)

Κατάγεται από την Χιλή, ανήκει στα απαλά ετήσια φυτά και η ανάπτυξη του είναι στρογγυλή έως έρπουσα. Έχει μεσαίο ύψος ή και χαμηλό και συνήθως φτάνει από 20 έως 40 εκατοστά τόσο είναι περίπου και το πλάτος του. Τα φύλλα του είναι στρογγυλά οδοντωτά και τα άνθη του είναι ζυγόμορφα που θυμίζουν το πρόσωπο μαϊμούς. Σε αποχρώσεις του κόκκινου και κίτρινου με ή χωρίς κηλίδες. Ευδοκιμεί σε χώματα πλούσια ελαφρά και δροσερά με υγρασία.

Το ίαμα δίνεται σε ανθρώπους που φοβούνται γνωστά πράγματα, πχ τα αεροπορικά ταξίδια, τα ζώα, μια δημόσια ομιλία, μια επίσκεψη στον οδοντίατρο.

Το ίαμα βοηθάει το άτομο βγάζοντας από μέσα του το θάρρος την ηρεμία να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες. Αποκτά κατανόηση και μπορεί να βοηθήσει και όλους όσους βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Ευρωπαϊκή Λάριξ – Larch (Larix decidua)

Ευρωπαϊκή Larch (Larix decidua) είναι ένα είδος Πεύκης γηγενείς στα βουνά από την κεντρική Ευρώπη, στις Άλπεις. Είναι ένα μεσαίου μεγέθους έως μεγάλο κωνοφόρο δέντρο που φθάνει σε 25-45 μ ύψος, με έναν κορμό μέχρι 1 μ διάμετρο (εξαιρετικά, σε 55 μ ψηλά και τη διάμετρο 2 μ). Η κορώνα είναι κωνική όταν είναι μικρά, που γίνονται πιο πλατιές με την ηλικία. Οι βλαστοί είναι διμορφικοί, με την αύξηση διαιρούνται σε μακριούς βλαστούς (χαρακτηριστικά 10-50 εκατ. μακρύς) και τους μικρούς βλαστούς μόνο 1-2 χιλ. ενώ οι μακροχρόνιοι έχουν μόνο έναν ενιαίο οφθαλμό. Τα φύλλα είναι ανοικτό πράσινο, 2-4 εκατ. μακριά που γυρίζουν προς το φωτεινό κίτρινο προτού να πέσουν το φθινόπωρο, αφήνοντας τους χλωμούς κίτρινος-στιλβωμένους βλαστούς γυμνούς μέχρι την επόμενη άνοιξη. Οι κώνοι είναι κάθετοι, ωοειδής-κωνικός, 2-6 εκατ. μακρύς, με 30-70 δημιουργούν ή καμπύλωσαν ελαφρώς (όχι) τις κλίμακες σπόρου είναι πράσινο μεταβλητά ξεπλυμένο κόκκινο όταν ανώριμος, στροφή καφετιά και άνοιγμα για να απελευθερώσουν τους σπόρους όταν ώριμος, 4-6 μήνες μετά από τη γονιμοποίηση. Οι παλαιοί κώνοι παραμένουν συνήθως στο δέντρο για πολλά έτη, που γυρίζουν το θαμπό γκρίζος-Μαύρο. Είναι πολύ ανεκτικό δέντρο στο κρύο, ικανό να επιζήσει των χειμερινών θερμοκρασιών κάτω τουλάχιστον από -50°C, και είναι μεταξύ των δέντρων στις Άλπεις, που φθάνουν στο ύψος 2400 μ, εν τούτοις το αφθονότερο από 1000-2000 μ. Αυξάνεται μόνο στα καλά-αποστραγγιζόμενα χώματα, αποφεύγοντας το διαποτισμένο έδαφος.

Το ίαμα δίνεται σε άτομα που δεν έχουν αυτοπεποίθηση, το μόνο που λένε είναι πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να οφείλεται σε αποτυχίες του παρελθόντος. Το ανθοΐαμα βοηθάει το άτομο να μπορεί να παίρνει αποφάσεις και να πράττει ακόμα και αν υπάρχουν εμπόδια. Έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και δεν τα παρατάει με το παραμικρό.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Ανυπόμονα – Impatiens ( Impatiens glandulifera)

Αλλιώς λέγετε και βάλσαμο των Ιμαλάϊων, είναι ένα μεγάλο ετήσιο φυτό που φύετε στα Ιμαλάϊα. συνήθως αναπτύσσεται σε 1 έως 2 m, με ένα μαλακό πράσινο - κόκκινο βλαστό, τα φύλλα έχουν σχήμα λογχοειδή και 5-23 cm μήκος. Το φύλλωμα έχει μια ισχυρή μυρωδιά μούχλας. Τα λουλούδια είναι ροζ - μοβ, με ένα σχήμα σαν φόρεσαν κουκούλες, 3 - 4 εκατοστά ύψος και 2 εκατοστά εύρος. Μετά την ανθοφορία μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου, αρχίζουν να εκρήγνυνται όταν ενοχλούνται, η διασπορά των σπόρων προς την σπορά φτάνει μέχρι 7 μ η ονομασία τους "ανυπόμονα", αναφέρεται σε αυτήν τη μέθοδο της διασποράς..

Το ανθοΐαμα δίνεται σε άτομα τα οποία νιώθουν ανυπομονησία και εκνευρισμό. Είναι άτομα τα οποία εκνευρίζονται με το παραμικρό, δεν μπορούν να βλέπουν κάτι να γίνεται σχολαστικά. Το ίαμα βοηθάει ώστε το άτομο να αποκτά υπομονή και ηρεμία.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Ήλιος

Γαύρος – Hornbeam (Carpinus betulus)

Πως θα τον αναγνωρίσουμε: Είναι δέντρο φυλλοβόλο μέσου ρυθμού αύξησης. Ο κορμός του είναι συνήθως κοντός, με πλούσια οριζόντια διακλάδωση. Στο φλοιό του εμφανίζονται ραβδώσεις που του δίνουν ωραία όψη. Φθάνει τα 25 μ. ύψος και 20 μ. πλάτος κόμης. Τα φύλλα του είναι οξυκόρυφα με πολλές οδοντώσεις στις παρυφές. Η επάνω επιφάνεια είναι σκούρου πράσινου χρώματος και η κάτω ανοιχτού πράσινου με αραιό πίλημα. Φυτό μόνοικο. Τα αρσενικά άνθη είναι κιτρινωπά και σχηματίζουν κρεμάμενους ιούλους. Τα θηλυκά έχουν πράσινο χρώμα και σχηματίζουν διχάσια ιουλόμορφα. Ανθίζει από τον Απρίλιο μέχρι και το Μάιο. Ο καρπός περιβάλλεται από πράσινο φυλλοειδές τρίλοβο πτερύγιο, που βοηθά τη διασπορά του από τον άνεμο. Η ωρίμανση των σπόρων γίνεται από το Σεπτέμβριο μέχρι και τον Οκτώβριο και η πτώση τους τον επόμενο χειμώνα.

Γενικές πληροφορίες: Είναι σκιανθεκτικό είδος. Αναπτύσσεται τόσο σε συνθήκες φωτισμού όσο και σε πλήρη σκίαση. Αντίθετα δεν αντέχει τους παρατεταμένους παγετούς. Αναπτύσσεται συχνά σε ελαφριά αμμώδη και σε μέτρια αργιλώδη εδάφη. Όμως δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στα βαριά νωπά εδάφη. Είναι αδιάφορο στο pH του εδάφους αφού απαντάται σε όξινα, ουδέτερα έως και πολύ αλκαλικά εδάφη.

Χρησιμότητα: Το ξύλο του είναι λευκού χρώματος και δεν διακρίνεται σε εγκάρδιο και σομφό. Είναι βαρύ, συμπαγές σκληρό, ελαστικό, δυσκατέργαστο και γενικά δύσχιστο. Χρησιμοποιείται για γεωργικά εργαλεία, και στη λεπτουργική (λαβές μικροεργαλείων, κ.λ.π). Αποτελεί άριστη τροφή για την άγρια πανίδα. Το ξύλο της καίγεται πολύ καλά και θεωρείται ως άριστο καύσιμο. Επίσης χρησιμοποιείται στην ιατρική. Χρησιμοποιείτε ως θεραπευτικό. Δρα στο ρινοφαρυγγικό και στην τραχεία, εξασφαλίζοντας επούλωση στις τραυματισμένες επιφάνειες του βλεννογόνου και ανακουφίζοντας από κάθε παροξυσμό. Ενδείκνυται για σπαστική και χρόνια ρινοφαρυγγίτιδα, τραχειίτιδα και τραχειο-βρογχίτιδα. Είναι αντιβηχικό.

Σαν ανθοΐαμα δίνεται σε ανθρώπους που νιώθουν κόπωση, καταπόνηση, νοητική και σωματική, είναι αυτή η κούραση μετά από ένα σαββατοκύριακο που έχουμε ξεκουραστεί , ότι χρειαζόμαστε κ άλλη ξεκούραση.

Το ίαμα βοηθάει το άτομο να έχει την ικανότητα να ανταπεξέλθει σε φαινομενικά αξεπέραστες δυσκολίες, αρχίσει να έχει ενδιαφέρον για την ζωή.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Αγιόκλημα – Honeysuckle (Lonicera caprifolium)

Αειθαλής θάμνος, που φτάνει σε ύψος 1,5-2 μέτρα περίπου. Αυτοφύεται σε θαμνότοπους και χέρσα ασβεστώδη μέρη σε όλη την Ελλάδα. Ευδοκιμεί σε ημιορεινές περιοχές και σε χωράφια μέτριας γονιμότητας, ξηρικά ή ποτιστικά. Πολλαπλασιάζεται με καταβολάδες και παραφυάδες. Η μεταφύτευση γίνεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη σε αποστάσεις 1-1,20 επί 1,40-1,60 μ.. Τα άνθη του, που έχουν χρώμα κιτρινόασπρο και μυρίζουν πολύ έντονα, συλλέγονται όταν αρχίσουν να ανοίγουν, ενώ τα φύλλα σε όλη τη διάρκεια της βλάστησης. Είναι φυτό καλλωπιστικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό. Καθαρίζετε καλά το αγιόκλημα, το καίτε σαν κάρβουνο και με τη σκόνη αυτή καθαρίζετε τα δόντια. Τα άνθη του περιέχουν αιθέριο έλαιο και χρησιμοποιούνται στην αρωματοποιία, ενώ θεωρούνται αντιασθματικά. Τα φύλλα είναι κατάλληλα για γαργάρες και οι καρποί ως διουρητικοί και αντικαταρροϊκοί. Η περίοδος ανθοφορίας του είναι Ιούνιο-Αύγουστο.

Το ανθοΐαμα δίνεται σε ανθρώπους που έχουν εμμονή με το παρελθόν, νιώθουν νοσταλγία, και επιθυμούν να γυρίσουν σε παλιές καταστάσεις. Μπορεί να συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο σε κάποιο παράθυρο να αναπολεί το παρελθόν, ενώ το σώμα του προσπαθεί να ζήσει στο παρόν ο νους του τρέχει πολύ πίσω.

Το ίαμα βοηθάει ώστε το άτομο που το παίρνει να συνειδητοποιεί και να θυμάται τα μαθήματα από τις εμπειρίες του παρελθόντος, αλλά να ζει στο παρόν.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός

Αρκουδοπούρναρο – Holly (Ilex aquifolium)

Το αρκουδοπούρναρο είναι μικρό δέντρο, με στιλπνά πράσινα φύλλα και σφαιρικούς κόκκινους καρπούς, είναι γνωστό σε όλους μας ως διακοσμητικό φυτό και στολίδι των Χριστουγέννων. Τους αρχαίους χρόνους, σύμφωνα με τον Πυθαγόρα το αρκουδοπούρναρο έφερνε γούρι, έδιωχνε τα μάγια, το κάψιμο στον κήπο έδιωχνε τα φαντάσματα, επίσης έφερε ευτυχία στα νεόνυμφα ζευγάρια. Ανθίζει από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο.

Το ανθοΐαμα δίνεται σε άτομα που έχουν φόβο, ζήλια, οργή, καχυποψία ή μίσος. Αυτά τα άτομα βγάζουν τον κακό εαυτό τους. Τους αρέσει να βλέπουν αυτές τις αρνητικές καταστάσεις που έρχονται σε αντίθεση με την αγάπη που είναι από τις μεγαλύτερες δυνάμεις. Αυτή η συμπεριφορά όμως δεν φθείρει μόνο τον ίδιο αλλά και τους γύρω του.

Το ίαμα βοηθάει ώστε το άτομο να προσφέρει ανοιχτά ότι καλό έχει και να μην ζητάει αντάλλαγμα, εξάλλου προσφέρει δεν πουλάει. Επίσης θα μπορεί να χαίρεται την καλοτυχία των άλλων, την χαρά και την ευτυχία τους ακόμα και αν ο ίδιος έχει πάρα πολλά δύσκολα προβλήματα να αντιμετωπίσει.

Μέθοδος δυναμοποίησης: Βρασμός